zaterdag 31 december 2016

De balans opmaken

Op oudejaarsdag 2015 startte ik met de Persian Dreams, met eigenlijk het idee om iedere twee weken een hexagon te breien, zodat de deken eind 2016 af zou zijn. Dat is dus niet gelukt. De eerste paar maanden ging het goed, maar vanaf mei heb ik eigenlijk niet voldoende tijd gehad. Tijd om te kijken hoe ver ik wél gekomen ben.

Twaalf hexagons zijn helemaal klaar. Nummer 13 ligt nog verfrummeld op een draadje te wachten op het afhechten van de draden. Daarna een badje en blocken.


Tussendoor heb ik nog wel een col gebreid: de Red River Valley, mijn versie van Escherzade cowl.


Het origneel was enkel gebreid, maar omdat ik het niet mooi vond om de witte steken van de rand averecht te breien, ging hij natuurlijk omkrullen... Dus heb ik maar besloten om hem dubbel te breien. Dit is de binnenkant:


Eigenlijk vind ik de binnenkant mooier, maar dat komt door het kleurverloop. Ik had gehoopt dat de voorkant van wit tot donker zou verlopen, maar dit garen kent een té lang verloop om dat voor elkaar te krijgen in zo'n klein project.
Hieronder nog een detail van het patroon.


Voordat ik verder ga met de Persian Dreams, ga ik eerst nóg een col breien. Nadat ik de mijne af had, kreeg ik al meteen een bestelling van mijn zoon.

Ik wens iedereen een fantastisch 2017 toe!

Karin

woensdag 23 november 2016

Redden wat er te redden valt

Niet gehinderd door enige kennis van zaken, stortte ik mij in maart 2013 op het breien van de Thistle. Het ging eigenlijk best goed. Tot aan de laatste rij bloemen... daar wilde ik geen half patroon van de volgende rij meer tussen hebben, dus moest ik de inbreikleur grote stukken meevoeren. Dat ging niet zo goed.

Die laatste toeren waren ook veel losser gebreid dan de rest. Tja, ik heb nou eenmaal geen vaste hand van breien. En toen bij het breien van die rand dan ook nog de kabel uit de naald losschoot, belandde de shawl in de kast. En daar kwam ik 'm gisteren weer tegen.

Toch wel zonde om er niets mee te doen. Ik besloot om te proberen om die lange meevoerdraden door te knippen en af te hechten. Tot zo ver het goede plan: géén haalbare kaart!
Als laatste redmiddel heb ik 'm gevilt. Die te strakke draden heb ik allemaal doorgeknipt, de rimpels gladgetrokken en daarna in de droger. *slik*

Maar wat een briljante methode is dat, vilten in de droogtrommel. Je kunt het proces vrij goed volgen en stoppen zodra je het genoeg vindt. Ik wilde een soepel gevilte shawl, en dat is gelukt! Ik moet nu alleen de steek nog afwerken. Normaal brei je daar nog een rand omheen, maar omdat de shawl toch al niet echt goed was, had ik daar geen puf meer voor. Het nieuwe plan is om de achterkant af te werken met satijnband. Dat moet ik dan nog wel eerst ergens op de kop tikken!

 Wordt vervolgd dus...

Karin


woensdag 7 september 2016

Tutorial Lunchbag

Mijn lunchbag is nu een jaar in gebruik, en ik ben nog steeds enthousiast. Ik krijg er veel leuke reacties op en heb al diverse keren de vraag gehad hoe je zoiets nou eigenlijk maakt. Dus bij deze een beschrijving van hoe ik het doe. Het kan vast ook op vele andere manieren, maar zo gaat het op z'n Karins.

Snijd twee stroken. Ik heb voor de buitenkant een strook genomen van 50 x 22 cm van een gewone katoen en voor de binnenkant een strook van 52 x 22 cm van geplastificeerde katoen.


Leg van beide stroken de goede kanten op elkaar en naai de zijkanten dicht. 

Vouw de onderkanten in een punt waarbij je erop let dat de naad precies in het midden zit. Laat alle naden dezelfde kant opvallen, dan vallen ze straks mooi tegengesteld en krijgt de lunchbag niet zulke dikke proppen naadtoeslag.

Speld de punten vast. Teken voor de binnenkant de naailijnen op de stof. Ik doe dat gewoon met een balpoint. Ik houd van een vierkante bodem en heb dus 4 cm aan beide zijden van de naailijn afgetekend. Neem je een smallere bodem, dan zal de bag wat platter en hoger worden.

Wanneer alles gespeld is ziet het er zo uit:

Leg beide bodems met de verkeerde kanten op elkaar. Als de naden allemaal dezelfde kanten op vallen, dan zullen ze tegengesteld zijn. 


Stik over de lijn, waarbij beide bodems aan elkaar gestikt worden. Dit is op zich niet noodzakelijk, maar ik vind het prettig met schoonmaken dat beide lagen aan elkaar vast zitten. Bovendien geeft het wat meer 'body' aan de lunchbag.


Knip de naad op een halve centimeter af en herhaal deze handeling voor de andere kant.

Vouw nu de buitenkant met de goede kant naar boven. Hierbij valt hij om de binnenkant heen. De binnenkant moet boven de buitenkant uitsteken.

Zorg ervoor dat de naden de goede kant op vallen (dit is te zien aan de naden waarbij de bodems op elkaar zijn gestikt. Ook hier vallen de naden dan tegengesteld.


Vouw de stof van de binnenkant om de stof van de buitenkant heen. Geplastificeerde katoen rafelt niet, dus een inslagje is niet nodig. Geplastificeerde katoen kan niet gespeld worden, de gaatjes blijven namelijk zichtbaar, daarom gebruik ik paperclips.


Stik op het randje door. Ik laat daarbij het voetje in het geheel over de geplastificeerde katoen lopen en zet de naald naar links. Doe ik dat niet, dan gaat de stof trekken omdat het voetje meer grip heeft op de geplasificeerde katoen dan op de gewone katoen.


De lunchbag is nu klaar en heeft alleen nog een sluiting nodig. Deze krijgt een lusje en een knoop, maar ook een houtje-touwtje sluiting werkt goed. Een andere mogelijkheid is een kliksluiting. Ik heb hiervan nog een hele collectie die ik van onze oude tentjes heb afgeknipt. Ook oude tassen worden hier niet weggegooid voordat alle onderdelen die voor hergebruik geschikt zijn eraf gehaald zijn. Laat hier dus je fantasie de vrije loop.

Maak van een stukje stof een smal strookje dat als lusje kan dienen.



Markeer het midden met een speld, en zet vervolgens het lusje eraan. Naai daarna de knoop aan.

Om de lelijke aanhechtingsplaats van het lusje te camoufleren heb ik daar een sierknoopje opgenaaid.

De lunchbag is klaar!

Of de geplastificeerde katoen voedselveilig is weet ik niet, maar ik ben nog van de generatie die als baby blijmoedig op weekmakers heeft liggen sabbelen, dus daar maak ik maar geen punt van.

En nu waarom ik zo blij ben met mijn lunchbags: als je je brood op hebt, vouw je hem plat op en neemt hij geen ruimte meer in in je tas! Ideaal!


Varieer naar hartelust met de maten. Door de bag wat smaller of lager te maken, of door een smallere of bredere bodem krijgt hij een geheel andere uitstraling. Bovendien is het een prima manier om resten stof te verwerken.

Hieronder nog een paar versies met een aantal verschillende sluitingen.

Op de planning staan nog "broodzakken" voor ons eigen gebakken brood. Feitelijk werkt dat op dezelfde manier, alleen de maten moeten aangepast worden.

Karin 

zondag 4 september 2016

Hibernating

Het is al weer een jaar geleden dat ik het laatste berichtje schreef. Studeren, werken en handwerken gaat niet zo goed samen. Er is dus weinig gehandwerkt het afgelopen jaar. Feitelijk heb ik alleen gebreid. Dat kan ik zelfs als ik heel erg moe ben ;-)

Op oudejaarsdag ben ik een ambitieus project gestart in de vorm van Persian Dreams. Deze deken bestaat uit 24 hexagons. Inmiddels heb ik er 12 klaar, waarvan er 10 te zien zijn op onderstaande foto. De andere twee moeten nog worden geblockt.




Het patroon bevat 6 hexagons, wil je allemaal verschillende maken dan kun je het expansion pack kopen of zelf aan het ontwerpen slaan. Dat laatste heb ik dus gedaan en ik moet zeggen dat het een heel leuke uitdaging is. Maar omdat ik sneller breide dan ik kon tekenen heb ik het expansion pack toch ook nog gekocht. Zo kan ik altijd breien, óók als ik nog geen nieuw ontwerp klaar heb.

De hexagons zijn random gerangschikt. Pas als ik ze allemaal af heb bepaal ik de definitieve schikking. Over de rand beraad ik mij nog, de rand die het origineel heeft wordt het zeker weten niet.

Karin